De stad is voor veel mensen (12 miljoen Nederlanders) een plek om te wonen en leven. Een plek waar vriendschappen en liefdes ontstaan, en waar je altijd iemand kan tegenkomen. Maar het is ook een plek waar veel maatschappelijke problemen samenkomen (de wooncrisis, klimaatcrisis en toenemende ongelijkheid, to name a few). In deze ‘urban age’ trekken de komende decennia alleen meer meer mensen naar de steden. Het kan de bestaande problemen alleen maar groter maken. We kunnen dus niet verder zoals we nu bezig zijn, maar hoe dan wel?
Dat we voor de wooncrisis, klimaatcrisis en fijne leefbare steden ruimte nodig hebben, is bekend. Dat die ruimte in Nederland schaars is ook. Wat betekent dat voor de toekomst? Leven we straks in de stad in krappe woontorens, tussen de windmolens? Dat hangt af van hoe ver we vooruit durven te kijken.
We zitten midden in een klimaatcrisis, maar toch vliegen we erop los en eten we regelmatig vlees. Het maakt journalist Tim de Jong soms wanhopig. Gedragswetenschapper Reint Jan Renes geeft hem hoop. Hij heeft er vertrouwen in dat we ons in 2030 al een stuk duurzamer zullen gedragen.
Hoe verplaatsen we ons in de stad van de toekomst? Het is verleidelijk om bij die vraag aan elektrische helikopters en drones te denken. Maar volgens mobiliteitsexpert Geert Kloppenburg zitten we daarbij totáál op het verkeerde spoor. Want hét mobiliteitsprobleem van de toekomst gaat niet over mobiliteit.
Bij artist impressions van de stad van de toekomst, is er één gemene deler: ze zijn groen. Groen is fijn om naar te kijken, is gezond, beschermt ons tegen hevige regenval en zorgt voor verkoeling in de stad. Maar worden onze toekomstige steden echt zo groen als in die artist impressions? Voorlopig niet.
Via m'n nieuwsbrief kan je op de hoogte blijven van al m'n ontdekkingen!
